PATERSON: Η ΝΕΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ JIM JARMUSCH

Το «Paterson» είναι η νέα ταινία του Jim Jarmusch, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κι ένα ποίημα, ένα ποίημα αφιερωμένο στην ομορφιά της απλότητας.

Στην ταινία παρακολουθούμε μια εβδομάδα από τη ζωή του Paterson (Adam Driver), ενός νεαρού οδηγού λεωφορείου που ζει μαζί με την αγαπημένη του Laura (Golshifteh Farahan), στο Paterson (ναι, πόλη και πρωταγωνιστής μοιράζονται το ίδιο όνομα) του New Jersey. Ο Paterson κάνει κάθε μέρα ακριβώς τα ίδια πράγματα. Ξυπνά πάντα στις 6:15, πάει στη δουλειά, οδηγεί το λεωφορείο ακούγοντας τις συζητήσεις των επιβατών, επιστρέφει σπίτι, τρώει μαζί με τη γυναίκα του, βγάζει το σκύλο βόλτα, κάνει ένα διάλειμμα πίνοντας μια μπύρα σε ένα γειτονικό μπαρ συζητώντας με τον μπάρμαν και τους μόνιμους θαμώνες, πέφτει για ύπνο και φτου από την αρχή. Ακούγεται βαρετό; Κι όμως δεν είναι! Γιατί, ο Paterson δεν πλήττει καθόλου με τη ρουτίνα. Ίσα-ίσα είναι πολύ ήρεμος κι ευτυχισμένος με την ποίηση να αποτελεί το καταφύγιό του. Με πρότυπό του τον ποιητή William Carlos Williams, που καταγόταν από το Paterson κι έγραψε ποιητική συλλογή αφιερωμένη στον τόπο αυτό και τους ανθρώπους του, γράφει κι αυτός ποιήματα. Λίγο πριν ξεκινήσει τη βάρδια του, στο διάλειμμά του, όταν είναι μόνος του στο σπίτι, με κάθε ευκαιρία, βγάζει το τετράδιό του, που είναι η προέκταση του χεριού του, και γράφει στίχους εμπνευσμένος από απλά πράγματα της καθημερινότητας, όπως ο έρωτάς του για τη γυναίκα του, ένα κουτί σπίρτα, η διαδρομή του με το λεωφορείο. Στίχοι που εμφανίζονται στην οθόνη μας, όσο ο Paterson γράφει κι έτσι γινόμαστε κοινωνοί της δημιουργίας του.

Η γυναίκα του είναι η μόνη που γνωρίζει το πάθος του για την ποίηση και τον ενθαρρύνει συνεχώς να τα δημοσιεύσει. Η ίδια είναι ένα ανήσυχο και καλλιτεχνικό πνεύμα, που ενώ δεν εργάζεται βρίσκει συνεχώς κάτι με το οποίο να ασχολείται. Για παράδειγμα, φτιάχνει cupcakes τα οποία πουλά στην τοπική αγορά, μαθαίνει μόνη της κιθάρα της μέσω του ίντερνετ, ή βάφει τα πάντα στο σπίτι από τα ντουλάπια της κουζίνας μέχρι τις κουρτίνες κι από τα ρούχα της μέχρι το πατάκι σε μαύρο-άσπρο. Παίρνει δυο τόσο απλά και καθημερινά χρώματα και με αυτά φτιάχνει ένα σωρό όμορφα δημιουργήματα.

Μην περιμένετε στην ταινία και στη ζωή του Paterson να συμβεί κάτι το τρομερά συγκλονιστικό, με εξαίρεση ένα γεγονός αλλά δεν θα κάνω spoil. Άλλωστε, σκεφτείτε, πόσες οι πιθανότητες να συμβεί κάτι συγκλονιστικό στη δική σας ζωή στο διάστημα μιας εβδομάδας; Η γοητεία σε αυτή την ταινία του Jarmusch κρύβεται αλλού. Ή μάλλον δεν κρύβεται είναι μπροστά μας. Είναι σε όλα αυτά τα μικρά πράγματα που απαρτίζουν αυτό που αποκαλούμε «ρουτίνα» και «καθημερινότητα». Όλα αυτά που εμείς τα θεωρούμε βαρετά και μονότονα, υπάρχει τρόπος αν τα δούμε αλλιώς να βρούμε μαγεία. Μαγεία υπάρχει ακόμα και στο πιο συνηθισμένο πράγμα. Από ένα κουτί σπίρτα αφημένο στον πάγκο της κουζίνας, μέχρι τη βροχή.

Αυτό που εξέλαβα από την ταινία, είναι ότι τα πάντα κι όλοι γύρω μας μπορεί να αποτελέσουν έμπνευση στη ζωή μας, και η ζωή είναι μια ποίηση, μια δημιουργία, αρκεί να έχουμε τη διάθεση να το ανακαλύψουμε! Η Ζωή μπορεί να είναι όμορφη ακόμα κι αν δεν συμβαίνουν πολλά και συγκλονιστικά πράγματα. Η Ζωή είναι ωραία ακόμα κι όταν υφιστάμεθα μικρές ήττες. Και μερικές φορές δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να πεις κάτι σπουδαίο. Και ειδικά αυτό το τελευταίο, ο Jim Jarmusch το κατάφερε περίφημα! Για αυτό τον αγαπάμε…